Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Ένας ακόμα νεκρός

Ένας ακόμα νεκρός στον κατάλογο των εργατικών «ατυχημάτων», ένας ακόμη νεκρός στον ολοένα και μεγαλύτερο κατάλογο των εργατών και εργατριών που δολοφονούνται συνεχώς.
Μετά και το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» στο εργοτάξιο της Αγίας Σοφίας (αλλά και άλλα που ακολούθησαν), ως εργαζόμενοι/ες στη ΣΕ ΒΙΟΜΕ νιώθουμε ότι πρέπει κ εμείς να ενώσουμε τη φωνή μας, με όλους τους εργάτες/τριες που καθημερινά βιώνουν την εργοδοτική βία, το άγχος της επιβίωσης και την «αμέλεια» της τήρησης των αυτονόητων από μεριάς του κράτους και των αφεντικών.
Στο ίδιο εργοτάξιο είχε συμβεί πριν λίγους μήνες και άλλο εργατικό ατύχημα μετά το όποιο, την εμφάνιση τους είχαν κάνει εκβιασμοί και παρεμβάσεις από πλευράς της εργοδοσίας αλλά και εκείνων που βιάζονται για την παράδοση του έργου.
Αυτή είναι η ανάπτυξη και τα μεγάλα έργα της, που κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι πίνουν κρασί στο όνομα τους.
Η εντατικοποίηση της δουλειάς, η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, η μη τήρηση της σχετικής νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια, η μη πραγματοποίηση ελέγχων, ο κακοσυντηρημένος ή/και επικίνδυνος εξοπλισμός και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που καθιστούν τους εργαζόμενους και εργαζόμενες αναλώσιμους, από τα αφεντικά, αλλά πρώτα πρώτα από το ίδιο το κράτος και τις πολιτικές του , βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων σε καθημερινή πλέον βάση.
Το αίμα των συναδέλφων μας στα εργοτάξια, στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς να σταματήσει να είναι ο φόρος για την ανάπτυξη τους.
Στο περιβάλλον της κρίσης και της επισφάλειας, η όλο αυξανόμενη εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας είναι αυτή που σκοτώνει καθημερινά. Η πρεμούρα να ολοκληρωθεί το έργο, να μαζευτούν τα σκουπίδια, να παραδοθεί η παραγγελία γρήγορα, να είμαστε μέσα στους στόχους και αλλά πολλά, θεωρούνται κανόνας στην εργασιακή καθημερινότητα. Η ζωή δεν είναι πάρα ένας αριθμός για όλους αυτούς που μετρούν το κόστος του εργαζομένου και το κέρδος που αφήνει πίσω του.
Ο ανυποχώρητος αγώνας και η αδιαπραγμάτευτη θέση για αυτά που μας ανήκουν, είναι η συλλογική μας απάντηση ενάντια στα ατυχήματα-δολοφονίες και στην εξαθλίωση των ζωών μας, που θέλουν να μας επιβάλουν.