Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Ανοιχτή πρόσκληση για ενημέρωση και συζήτηση

Oι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, θυγατρική του ομίλου Φιλκεραμ & Johnson, απλήρωτοι απο τον Μάιο του 2011, αγωνιζόμαστε με πείσμα στο να κερδίσουμε τα δίκαια αιτήματά μας, που είναι το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια!


-διεκδικούμε την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και την λειτουργία την επιχείρησης κάτω από εργατικό ελέγχο και επιτήρηση
-διεκδικούμε την επαναλειτουργία του εργοστασίου από τους ανθρώπους που ξέρουν να το λειτουργούν και όχι να ειναι άρπαγες !!
-διεκδικούμε την χρηματοδότηση από το ταμείο του ΟΑΕΔ όπως χρηματοδοτεί τον κάθε άνεργο!
-διεκδικούμε την δημιουργία νομικού πλαισίου λειτουργίας συνεταιριστικών επιχειρήσεων!
-διεκδικούμε το δικαίωμα μας στην ζωή, το δικό μας και των παιδιών μας!
.

και καλούμε κάθε σωματείο, κάθε συνδικαλιστική παράταξη κάθε ένωση σωματείων, κάθε εργαζόμενο, κάθε προβληματισμένο πολίτη της Θεσσαλονίκης να πάρει μερος στην συγκέντρωση ενημέρωσης που θα γίνει την Τετάρτη 11/7/2012 και ώρα 6 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Ολύμπου & Αριστοτέλους).
 
Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης: Για τον αγώνα στη Βιομηχανική Μεταλλευτική

Η διοίκηση της ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ, η οποία είναι θυγατρική του ομίλου ΦΙΛΚΕΡΑΜ &JOHNSON, έχει εγκαταλείψει το εργοστάσιο από τον Μάιο του 2011, και μαζί τους εργαζόμενους σε αυτό. Ως απάντηση οι εργάτες του εργοστασίου, διεκδικώντας να πληρωθούν τα δεδουλευμένα και να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας, είναι σε επίσχεση από το Σεπτέμβριο του 2011. Το Σωματείο Εργαζομένων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής έχει οργανώσει 40 εργάτες, όλοι εκ των οποίων είναι ως και σήμερα, ένα χρόνο μετά την διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου, δραστήριοι, κρατώντας βάρδιες στο εργοστάσιο, ώστε να μην μετακινηθεί από τη διοίκηση ή κλαπεί ο εξοπλισμός και συμμετέχοντας στις γενικές συνελεύσεις.

Η πρόταση του Σωματείου για να λυθεί το αδιέξοδο, καθώς η διοίκηση έχει δηλώσει ότι το εργοστάσιο δεν θα επαναλειτουργήσει λόγω έλλειψης κεφαλαίων, είναι να περάσει σε καθεστώς αυτοδιαχείρισης, πρόταση που υπερψηφίστηκε από το 98% των εργαζομένων στη Γενική Συνέλευση. Συγκεκριμένα ζητούν να έρθει το εργοστάσιο στα χέρια των εργατών και να παραιτηθούν, χωρίς καμία απαίτηση από την μελλοντική εργατική αυτοδιαχείριση, όλα τα μέλη της διοίκησης και οι υπάλληλοι που συμμετείχαν στο ΔΣ.

Όσο αφορά το αρχικό κεφάλαιο, που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του εργοστασίου, η πρόταση των εργαζομένων είναι να δοθούν προκαταβολικά από τον ΟΑΕΔ τα ποσά που ούτως ή άλλως δικαιούνται.

Τέλος, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής διεκδικούν την δημιουργία νομοθεσίας για τη λειτουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων, ώστε να είναι κατοχυρωμένο νομικά τόσο το δικό τους όσο και ανάλογα μελλοντικά εγχειρήματα.

Εμείς, στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, πέραν της αυτονόητης αξίας που βλέπουμε σε κάθε εργατικό αγώνα και κάθε εργατική διεκδίκηση, αναγνωρίζουμε μία πρόσθετη αξία, η οποία έγκειται ακριβώς σε αυτή την πρόταση αυτοδιαχείρισης. Θεωρούμε ότι η κατάληψη και επαναλειτουργία των εργοστασίων και των επιχειρήσεων από τους εργάτες είναι η μόνο ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στην διαρκώς εντεινόμενη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η αυτοδιαχείριση των εργοστασίων που κλείνουν είναι η μόνη που έχει τη δύναμη να κινητοποιήσει την εργατική τάξη, η οποία, ζώντας διαρκώς υπό τον φόβο της ανεργίας, δεν βλέπει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντισταθεί.

Γνωρίζουμε ότι οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε στον αγώνα για αυτοδιαχείριση του εργοστασίου θα είναι πολλές, αφού κράτος και κεφάλαιο θα είναι λυσσαλέα ενάντιά του, καθώς η πιθανή νίκη του θα αφήσει προηγούμενο και παράδειγμα για κάθε άλλο αγώνα στην χώρα. Όμως το ερώτημα σε ποιου τα χέρια βρίσκεται η παραγωγή ανάγεται σήμερα σε ζήτημα ζωής και θανάτου για την εργατική τάξη που ωθείται στην εξαθλίωση. Γι' αυτό οι εργατικοί αγώνες που προσανατολίζονται προς αυτή την κατεύθυνση αλλά και οι δυνάμεις που στέκονται αλληλέγγυες σ' αυτούς τους αγώνες θα πρέπει να είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με κράτος και εργοδοσία προκειμένου να πραγματοποιήσουν την κατάληψη των μέσων παραγωγής και την εργατική αυτοδιαχείριση.

Καλούμε κάθε σωματείο, οργάνωση, παράταξη και εργαζόμενο να σταθεί αλληλέγγυος/α στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής και να βοηθήσει ενεργά τους εργάτες, οικονομικά και πολιτικά .

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 11/7/2012, ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.


Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης

Δε μπορείτε εσείς - Μπορούμε εμείς


Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνιζόμαστε για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα χέρια των εργαζομένων!

Απλήρωτοι από το Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε μια πολύ δυναμική επιχείρηση παραγωγής δομικών υλικών ζωντανή και τους εργαζόμενους με αξιοπρέπεια και με ανορθωμένο το ανάστημα απέναντι στη λαίλαπα του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου!

Αγωνιζόμαστε να κάνουμε πράξη ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς τα αφεντικά! Αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε πως αν δε μπορούν αυτοί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς και θα το καταφέρουμε! 


Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική μπορεί να λειτουργήσει υπό τον έλεγχο των εργατών της

Τον δικό τους σκληρό και ηρωικό αγώνα για να κρατήσουν το εργοστάσιο ανοιχτό και την ελπίδα ζωντανή κάνουν οι εβδομήντα περίπου εργάτες που έχουν καταλάβει τη Βιομηχανική Μεταλλευτική, θυγατρική της Φίλκεραμ Τζόνσον, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.



του Δημήτρη Σταμούλη


Η διοίκηση της εταιρείας έχει αφήσει στο έλεος της τύχης του το εργοστάσιο και τους εργάτες απλήρωτους από πέρσι τον Μάιο! «Βρισκόμαστε σε πλήρη εξαθλίωση και απόγνωση», δήλωσε στο Πριν ο Ιωακείμ Αναγνώστου, πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου που εδώ και έναν χρόνο παλεύει για να ανοίξει το εργοστάσιο, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και βέβαια, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους. «Πηγαίνουμε καθημερινά με βάρδιες και φυλάμε το εργοστάσιο για να μην κλαπεί τίποτα. Από τον Σεπτέμβριο είμαστε σε επίσχεση εργασίας. Κάνω δραματική έκκληση για κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα ή άλλη υλική βοήθεια, γιατί μεγάλος αριθμός συναδέλφων αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα», τόνισε ο πρόεδρος, υπογραμμίζοντας το μέγεθος του προβλήματος.

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική ήταν μια μέχρι πρότινος κερδοφόρα εταιρεία. Παρήγαγε δομικά και βελτιωτικά υλικά, απαραίτητα στην οικοδομική δραστηριότητα. Οι εργαζόμενοι κατηγορούν τη διοίκηση ότι με τις επιλογές της την οδήγησε σε απραγία και διάλυση. «Έχουμε να δουλέψουμε από τον Ιούλιο του 2011 και είμαστε πλέον όμηροι, απλήρωτοι και ταμπουρωμένοι στο κουφάρι του εργοστασίου, υπερασπιζόμενοι τα μηχανήματα και τα προϊόντα που υπάρχουν! Από την πλευρά της η διοίκηση της εταιρείας μας ξεκαθάρισε ότι δεν θα λειτουργήσουν ξανά την επιχείρηση υποτίθεται λόγω έλλειψης κεφαλαίων», πρόσθεσε ο Ι. Αναγνώστου.

Στην τελευταία συνάντηση που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας συμφωνήθηκε η διοίκηση της εταιρείας να δώσει όλα τα στοιχεία στο σωματείο, ώστε αυτό να εκτιμήσει την κατάσταση και να προετοιμάσει πρόταση για την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Όμως τα πράγματα παρέμειναν στάσιμα με ευθύνη της εργοδοσίας, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.

Το επόμενο βήμα που είναι και το πιο δύσκολο αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, είναι να πάρουν τη λειτουργία του εργοστασίου στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργάτες, όπως αποφάσισαν σε γενική τους συνέλευση με ποσοστό 98%! «Η πρότασή μας στηρίζεται σε τρία σημεία», σημείωσε ο πρόεδρος των εργαζομένων. Πρώτο, παραίτηση όλων των μελών της διοίκησης και υπαλλήλων που συμμετείχαν στο ΔΣ της εταιρείας, χωρίς καμιά απαίτηση από την επόμενη διοίκηση. Δεύτερο, οι μετοχές της εταιρείας που είναι ιδιοκτησία της υπό πτώχευση πλέον Φίλκεραμ Τζόνσον (κατά 98%) να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων, κάτι που καταρχάς έχει γίνει αποδεκτό από τον σύνδικο που έχει αναλάβει την εκκαθάριση της μητρικής. Αρκεί βέβαια στον σχεδιαζόμενο πλειστηριασμό να μην βρεθεί αγοραστής. Τρίτο, να μεσολαβήσει ο ΟΑΕΔ ώστε οι εργαζόμενοι να προεισπράξουν το ποσό που θα αντιστοιχούσε στο ταμείο ανεργίας τους επί ένα χρόνο (περίπου 1,9 εκατ. ευρώ), δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό κεφάλαιο για την επαναλειτουργία της επιχείρησης.

Το σωματείο τονίζει ότι οι μετοχές θα μοιραστούν ισάριθμα σε όσους εργαζόμενους επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα! Οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν στον έλεγχο των πρακτέων της διοίκησης που θα αποτελείται από δυο στελέχη που θα προσληφθούν για τον σκοπό αυτό και το σύνολο της διοίκησης του σωματείου και να παρευρίσκεται κάθε εργαζόμενος χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με δικαίωμα λόγου. Τα μέλη της διοίκησης του σωματείου θα είναι άμεσα ανακλητά, ώστε να διασφαλίζεται ο άμεσος και συνεχής έλεγχος από όλους τους εργαζόμενους.
Υπάρχει όμως προοπτική σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Οι εργάτες απαντούν ότι το εργοστάσιο μπορεί να έχει προοπτικές. Άλλωστε, επί 15 χρόνια ήταν πρωτοπόρο στην παραγωγή υλικών συγκόλλησης πλακιδίων, ήταν ταχύτατα αναπτυσσόμενο, αφού από το 2000 έως το 2006 αύξησε τον τζίρο του κατά 138% και τα κέρδη κατά 118%, ενώ κέρδη είχε έως το 2009.

«Εμείς σαν σωματείο εργαζομένων συμπεραίνουμε ότι το πρόβλημα εστιάζεται στα συμβόλαια πείνας που έχουν ετοιμάσει και προσυπογράψει οι κρατούντες του κεφαλαίου της χώρας. Αυτό το επιτυγχάνουν κλείνοντας «προβληματικές επιχειρήσεις» ή μετακινώντας την παραγωγή σε άλλες χώρες με λιγότερα εργατικά δικαιώματα και αφήνοντας την εγχώρια παραγωγή στο έλεος και τις ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ι. Αναγνώστου.
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ζητούν κάθε είδους πολιτική και συνδικαλιστική στήριξη στο δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο εγχείρημά τους. Αν και η ελεγχόμενη από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, ΟΒΕΣ, στάθηκε εξαρχής αδιάφορη και εν τέλει εχθρική σε μια τέτοια προσπάθεια. Ο τοπικός συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων στηρίζει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης στέκεται κι αυτή στο πλευρό των εργαζομένων και θεωρεί φωτεινό παράδειγμα τον αγώνα τους και ειδικότερα την πρότασή τους να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους.
 
 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ την Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Η «Βιομηχανική Μεταλλευτική» στα χέρια των εργαζομένων της!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη της στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στη «Βιομηχανική Μεταλλευτική», ένα μικρό εργοστάσιο δίπλα στην κλειστή πια «Φίλκεραμ» της οποίας είναι θυγατρική. Οι 70 εργαζόμενοι αρνούνται να επαναπαυτούν με τα ψίχουλα της αποζημίωσης και, απλήρωτοι ένα χρόνο τώρα, διάλεξαν το δύσκολο δρόμο της κατάληψης του εργοστασίου, διεκδικώντας το αυτονόητο: τη δουλειά τους. Παρά την.....

αδιαφορία που έχει επιδείξει ο υποταγμένος συνδικαλισμός της πόλης απέναντί τους, οι εργαζόμενοι της «Βιομηχανικής Μεταλλευτικής» με τον αγώνα τους βρίσκονται καθημερινά με βάρδιες στο εργοστάσιο, εμποδίζουν την απομάκρυνση μηχανημάτων και προϊόντων και σχεδιάζουν το πέρασμα του εργοστασίου στα χέρια των εργαζόμενων και την επαναλειτουργία του με εργατικό έλεγχο στη βάση του σωματείου και της συνέλευσής του!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης, θεωρώντας φωτεινό παράδειγμα τον αγώνα και τις προτάσεις των εργαζόμενων και του σωματείου τους, έκανε περιοδεία στο χώρο και εξέφρασε τη συμπαράστασή της στον αγώνα τους. Δηλώνει ότι θα κάνει καθετί για τη στήριξη και υλοποίηση της πρότασής τους, η οποία αποτελεί και τη μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα των καπιταλιστών που δεν διστάζουν να πετούν στην ανεργία τους εργαζόμενους και να κλείνουν βιώσιμες, κερδοφόρες επιχειρήσεις, διαβλέποντας αλλού μεγαλύτερα κέρδη.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία της πόλης, ως πρώτο βήμα, να εκφράσουμε έμπρακτα τη συμπαράστασή μας στους απλήρωτους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν πια έντονα βιοποριστικά προβλήματα. Ταυτόχρονα καλεί όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία, την Πρωτοβουλία Σωματείων Δημόσιου κι Ιδιωτικού Τομέα Θεσσαλονίκης και όλη την αριστερά να στηρίξουμε το σωματείο στον αγώνα του απέναντι στην εργοδοσία και την πρόταση για επαναλειτουργία του εργοστασίου με εργατικό έλεγχο.

Προβληματισμός - πρόταση Ιούλιος 2011

H βιομηχανία όπου  εργαζόμαστε παράγει δομικά – βελτιωτικά υλικά απαραίτητα στην οικοδομική δραστηριότητα. Bρισκόμενη επί μια δεκαπενταετία στον χώρο της παραγωγής τέτοιων υλικών  με μεγάλη δραστηριότητα και οικονομικά οφέλη προς τους μετόχους και την απασχόληση μέχρι εβδομήντα εργαζομένων  κρατούσε μέχρι πρότινος τα σκήπτρα στην κόλλα- αρμό/στόκο  πλακιδίων.
Ταχύτατα αναπτυσσόμενη, μιας και από το 2000 έως το 2006 αύξηση του τζίρου κατά 138,24% και αύξηση κερδών κατά 118,16% και κερδοφόρα μέχρι το2009 με μεγάλη προσφορά στην ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε δεινή θέση λόγω επιλογών της διοίκησης κατά την άποψή μας και οικοδομικής ύφεσης μαραζώνει μέρα τη μέρα, μαζί της  και εβδομήντα οικογένειες.

Πρώτον θα θέλαμε να ρωτήσουμε τι θα μπορούσε να κάνει η πολιτεία για να βοηθήσει την βιομηχανία να προσπεράσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, δεύτερον να βοηθήσει τους εργαζόμενους τόσο στα  οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσο και στην επερχόμενη ανεργία που είναι προ των πυλών.

Εμείς σαν  σωματείο εργαζομένων συμπεραίνουμε ότι το πρόβλημα εστιάζεται στα συμβόλαια πείνας και εξαθλίωσης  που έχουν ετοιμάσει και προσυπογράψει οι κρατούντες του κεφαλαίου της χώρας.
Αυτό το πετυχαίνουν κλείνοντας «προβληματικές επιχειρήσεις» ή μετακινώντας την παραγωγή  προς άλλες χώρες με λιγότερα εργατικά δικαιώματα. και αφήνοντας την εγχώρια παραγωγή στο έλεος και τις ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου φυσικά μετέχοντες σε μελλοντικά σχήματα που θα προκύψουν.

Η πρόταση η δική μας είναι : εφόσον υπάρχει μια μονάδα παραγωγής και έχει κάποιον δυναμισμό ή είναι απαραίτητη για την ελληνική οικονομία να υπάρχει κάποιο νομικό πλαίσιο για να μένει σε λειτουργία έστω και αν ο επιχειρηματίας δεν θέλει να την λειτουργήσει. Πως;  Η με την ανάληψη της επιχείρησης από κρατικό φορέα η την δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους με την συνδρομή της πολιτείας.

Που θα βρει τα κεφάλαια; Όταν βγαίνουμε στην ανεργία παίρνουμε επίδομα περί τα 460 ευρώ επί 14 μισθούς = 6440 ευρώ + 23000 ευρώ για την έναρξη  επιχείρησης = 29440 ευρώ * 70 εργαζόμενοι στην δική μας περίπτωση = 2060800 ευρώ για την δημιουργία κεφαλαίου για το ξεκίνημα μιας εταιρίας τέτοιου μεγέθους.

Φυσικά χωρίς να μπουν οι μεσάζοντες που παίρνουν τα ποσοστά τους και δημιουργηθεί το νομικό πλαίσιο δημιουργίας συνεταιριστικών επιχειρήσεων.

Πως θα αντέξει τέτοια επιχείρηση σε περιβάλλον τέτοιου άγριου καπιταλισμού;
Με φοροαπαλλαγές για το πρώτο διάστημα τουλάχιστον,  δημιουργώντας φθηνό προϊόν στα πλαίσια ανταγωνισμού, που επικαλούνται, προσιτό και προς τις εργατικές οικογένειες.

Τώρα πως θα αντιδράσει η Ε.Ε. στην δημιουργία τέτοιου νομικού πλαισίου; Αυτό είναι η πολιτική πρόταση η δική σας που περιμένουμε  να ακούσουμε. Για την έξοδο του ελληνικού λαού από την κρίση που φυσικά δεν έχουμε συμμετοχή στην δημιουργία της.
Ακούμε  κάθε μέρα στα κανάλια πολιτικούς να φωνάζουν πως δεν παράγουμε! Αυτό θέλουμε και ζητάμε, να παράγουμε!!!

Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Βιομηχανικής  Μεταλλευτικής.