ΩΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ TRASOL:
Εκφράζουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στην εξέγερση
του λαού που χωρίς φόβο έρχεται αντιμέτωπος με τις δυνάμεις καταστολής,οι
οποίες προσπαθούν να ρίξουν το ηθικό ενός λαού κουρασμένου απο τις κακουχίες
και την ταλαιπωρία.
Εναντιωνόμαστε στον εκφοβισμό των Μέσων Μαζικής
Ενημέρωσης και του κράτους προς την κοινωνική κινητοποίηση.
Η κοινωνική επανάσταση είναι δικαίωμα.
Τα ανακοινωθέντα απο την κυβέρνηση μέτρα προσπαθούν να
σταματήσουν την απαραίτητη κινητοποίηση του λαού.
Αναγνωρίζουμε και χαιρετίζουμε την εξέγερση του
φοιτητικού κινήματος,που δέχεται σφοδρές επιθέσεις και εκφοβισμό απο την
κρατική καταστολή.
Αυτή η σπίθα είναι το ξεκίνημα της φωτιάς,είναι απλά η
κορυφή του παγόβουνου,που μας κινητοποιεί σαν λαό για το δικαίωμα στη
μετακίνηση,στη στέγαση,στην υγεία,στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ασφάλιση. Όλα
αυτά είναι αιτήματα που έχουμε θέσει στην κυβέρνηση,απο χρόνια τώρα και στους
προκάτοχους της,και τα οποία αγνοήθηκαν.
Θέλουμε επίσης να εκφράσουμε,βγαίνοντας στον δρόμο,την
εναντίωσή μας για τις εκτεταμένες ώρες εργασίας,την ατιμωρησία για τη
φοροδιαφυγή των εκατομμυριούχων,για τις ληστείες που κάνουν οι εταιρίες,για την
καταστροφή του περιβάλλοντος,για την καταστολή.
Αυτή η εξέγερση είναι μία απάντηση στο οικονομικό και
πολιτικό σύστημα που μας θέλει αδύναμ@,θλιμέν@,διασπασμέν@,τυφλ@ μπροστά σε
τόση αδικία που μας εξοντώνει σαν λαό και σαν κίνημα.Ένα σύστημα που
αποδεικνύει χρόνια τώρα πως η δημοκρατία του δεν λύνει τα πραγματικά προβλήματα
του λαού και εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των λίγων,σε βάρος της πλειοψηφίας.
Στέλνουμε κάλεσμα προς όλ@ να ενωθούμε στον αγώνα με
μία σειρά κινητοποιήσεων που θα μας αφυπνίσουν σε εθνικό επίπεδο.Πρέπει να
πάρουμε την παραγωγή απο τα χέρια του κράτους και να την αξιοποιήσουμε προς
συμφέρον της κοινωνίας,όπως επίσης και τη μετακίνηση,τα σχολεία,τα πανεπιστήμια.Θα
πρέπει να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε αυτά που απο χρόνια απαιτούμε.Πρέπει
να βγούμε στους δρόμους και να ενημερωθούμε για αυτά που συμβαίνουν,να τα
συζητήσουμε με τους ανθρώπους στο φιλικό,εργασιακό,σχολικό και οικογενιακό μας
περιβάλλον.
Υπενθυμίζουμε πως αυτή τη στιγμή οι δολοφονίες των Macarena Valdes,Camilo Catrillanca,Alejandro Castro,Juan Pablo Jimenez,και τόσων άλλων,
παραμένουν ατιμώρητες και αποτελούν μέρος της μνήμης μας και του αγώνα
μας,δίνοντάς μας τη δύναμη να μην φοβόμαστε πια,να μην σιωπούμε.
Χρειαζόμαστε περισσότερη οργάνωση,η οποία μας
επιτρέπει να δίνουμε λύσεις στα προβλήματά μας,στους διάφορους τομείς της ζωής
μας και να οικοδομήσουμε άλλους τρόπους ζωής και διαβίωσης.
Όταν συναντιόμαστε μέσα στον αγώνα,αναγνωρίζουμε και
αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε πολλ@,πιο πολλ@ απο όσ@ νομίζαμε.Μόνο ο αγώνας θα
μας κάνει πιο δυνατ@.
