Για το σχέδιο νόμου για τις αγορές χωρίς μεσάζοντες

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ

ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΜΕΣΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Το σχέδιο νόμου για τις αγορές χωρίς μεσάζοντες που έθεσε η κυβέρνηση σε δημόσια διαβούλευση βάλλει ευθέως στην “καρδιά” αυτού του κινήματος, που είναι η αυτοοργάνωσή του από τα κάτω και η λειτουργία του χωρίς ιδιωτικές και κρατικές μεσολαβήσεις και εξαρτήσεις, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να το αποδυναμώσει και να το περιορίσει. Αυτό προωθείται με την ανάθεση στους δήμους του αποκλειστικού δικαιώματος αδειοδότησης των αγορών χωρίς μεσάζοντες και με τον περιορισμό της διοργάνωσής τους μία φορά κάθε δύο μήνες. Επίσης επιχειρείται και η αποπολιτικοποίηση του κινήματος αυτού, μετονομάζοντας τις «αγορές χωρίς μεσάζοντες» σε «αγορές των καταναλωτών».

Η δυναμική παρουσία του κινήματος αυτού τα τελευταία χρόνια που έδωσε διέξοδο σε χιλιάδες λαϊκές οικογένειες για την κάλυψη των βασικών αναγκών τους με ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, και στους άμεσους παραγωγούς τη δυνατότητα παράκαμψης των κυρίαρχων κερδοσκοπικών διόδων της αγοράς και άμεσης επαφής με τους καταναλωτές, έχει ενοχλήσει τα συμφέροντα των κάθε είδους μεσαζόντων και των πελατειακών κυκλωμάτων που λυμαίνονται την αγορά. Αποτελεί δε ένα “επικίνδυνο παράδειγμα” για την καθεστωτική οικονομία και πολιτική γιατί δείχνει στην πράξη ότι μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να αυτοδιαχειριστούμε την κάλυψη των αναγκών μας έξω και πέρα από την αγορά και το κράτος.

Έτσι, μετά την ανοιχτή καταστολή που σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισαν οι αγορές χωρίς μεσάζοντες, τώρα προωθείται ένα θεσμικό πλαίσιο που στο όνομα της “ρύθμισης” και της “νομιμοποίησης” επιχειρεί στην ουσία να τις ακυρώσει.

Παράλληλα, αποκλείει από τις νέες αγορές παραγωγικά συνεταιριστικά εγχειρήματα, όπως η ΒΙΟΜΕ, για τα οποία οι αγορές χωρίς μεσάζοντες είναι εδώ και χρόνια ο “φυσικός” τους χώρος, αφού η άμεση διάθεση των προϊόντων τους και η αδιαμεσολάβητη επαφή με τους χρήστες τους είναι ζωτικό στοιχείο των νέων σχέσεων παραγωγής-κατανάλωσης-κοινωνικού ελέγχου που οικοδομούνται με τον συνεργατισμό και την αυτοδιαχείριση, αλλά και μοναδική οικονομική διέξοδος απέναντι στις αδηφάγες κερδοσκοπικές και εκμεταλλευτικές συνθήκες της αγοράς. Ο αποκλεισμός αυτός στερεί επίσης την πρόσβαση σε βασικά αγαθά από τους πολίτες, τη στιγμή μάλιστα που η αγορά και το κράτος δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους και διακυβεύεται για πολλούς η ίδια η επιβίωση.

Οι αγορές χωρίς μεσάζοντες ως αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες των από κάτω θα πρέπει να νομιμοποιηθούν ως έχουν, και μάλιστα να γίνει υποχρεωτική για τους δήμους η παραχώρηση χώρων, χωρίς χρονικούς ή άλλους περιορισμούς, για τη διοργάνωσή τους από κάθε υπαρκτή πρωτοβουλία.

Η συμμετοχή παραγωγικών συνεταιρισμών και συνεργατικών εγχειρημάτων θα πρέπει να είναι ελεύθερη σε αυτές, ανεξαρτήτως του είδους των προϊόντων που παράγουν.

Το πλαίσιο λειτουργίας των αγορών χωρίς μεσάζοντες, η επιλογή των συμμετεχόντων, η διασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων, η διαχείριση του χώρου της αγοράς και ο έλεγχος θα πρέπει να είναι ευθύνη των συλλογικών διοργανωτών τους, αποτέλεσμα αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών αυτοθέσμισης με τη συμμετοχή και τον έλεγχο της κοινωνίας.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνέβαλε επίσης η δημιουργία ενός οριζόντιου συντονιστικού των αγορών χωρίς μεσάζοντες, με ισότιμη συμμετοχή όλων των σχετικών πρωτοβουλιών που δραστηριοποιούνται πανελλαδικά.

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΙΟΜΕ