Εισήγηση στην Συνέλευση Αλληλέγγυων Υποστηρικτών

Εισήγηση στην Συνέλευση Αλληλέγγυων Υποστηρικτών

Όπως διαβάστηκε το Σάββατο 18 Φλεβάρη 

Το σύνθημά μας σ' αυτά τα τέταρτα γενέθλια αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ είναι ότι “οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα οι αγώνες μένουν”. Εμείς οι εργαζόμενοι υποστηρίζουμε ότι ο αγώνας μας όχι απλά μένει αλλά χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται, εμπλουτίζεται, κι εν τέλει δυναμώνει. Και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης, απανωτών μνημονίων, σκληρής επίθεσης προς την εργατική τάξη.

Και βέβαια αυτή μας η πεποίηθηση αποδεικνύεται κι εμπράκτως. Κοιτώντας πίσω μας τη χρονιά που πέρασε θα δούμε ότι έγιναν σημαντικά βήματα, άλλοτε σωστά καμωμένα άλλοτε με κάποια λάθη ή παραλείψεις αλλά πάντα με ειλικρινείς προθέσεις και πάντα με σύμμαχο το κίνημα και τους αλληλέγγυους υποστηρικτές.

Συγκεκριμένα στις 15 Φλεβάρη του 2016 ανακοινώσαμε την λειτουργία του ηλεκτρονικού μας καταστήματος. Στόχος μας ήταν η διάθεση των προϊόντων μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας , ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό και νησί. Το e-shop λοιπόν ήταν ένα εντελώς καινούριο εργαλείο για την διακίνηση των προϊόντων μας και των πολιτικών μηνυμάτων που κουβαλάνε αυτά τα προϊόντα. Κάθε αρχή και δύσκολη βέβαια. Οπότε και με το e-shop αντιμετωπίσαμε προβλήματα, καθυστερήσαμε κάποιες παραγγελίες στην αρχή γιατί η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη.

Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να εντάξουμε έναν ακόμη συνάδελφο τον Απρίλιο στο δυναμικό της ΣΕ.ΒΙΟ.ΜΕ. και μέχρι το τέλος του χρόνου μία ακόμη συναδέλφισσα. Μάλιστα, σε συνδυασμό με τη διακίνηση στις αγορές χωρίς μεσάζοντες και τις εξαγωγές καταφέραμε να βάλουμε μπροστά τις μηχανές για την κόλλα, να επενδύσουμε στην παρασκευή νέων οικιακών κι επαγγελματικών προϊόντων. Επίσης πολύ σημαντικό ήταν ότι χάριν και της καμπάνιας που έκαναν συναγωνιστές από τη Γερμανία συγκεντρώσαμε το χρηματικό ποσό για την αγορά του φορτηγού.

Ένα χρόνο λειτουργίας όμως μετρά και το εργατικό ιατρείο στο χώρο της ΒΙΟΜΕ που δίνει μια άλλη διάσταση στο εργοστάσιο. Αυτόν του κοινωνικού χώρου όπου μπορούν να υπάρχουν κι άλλες δράσεις ανθρωποκεντρικές, με στόχο την εδραίωση του εγχειρήματός μας μέσω της σύνδεσής του με την κοινωνία. Σ' αυτό το πλαίσιο, σημαντικό κομμάτι είναι η διάθεση χώρου αποθήκευσης και μεταφόρτωσης ρούχων, τροφίμων, ιατρικού υλικού κλπ για τις ανάγκες των μεταναστών και προσφύγων, αρχικά για την Ειδομένη και στη συνέχεια για τις αλληλέγγυες δομές φιλοξενίας.

Συνεχίζοντας με τις δράσεις μας θα περάσουμε στο καλοκαίρι που ήταν πράγματι θερμό. Το καραβάνι ξεκίνησε το ταξίδι του στις 30/06 από τη Θεσσαλονίκη για Αθήνα όπου το ίδιο βράδυ έγινε μεγάλη συνέλευση εγαζομένων κι αλληλέγγυων. Σκοπός αυτού του ταξιδιού ήταν να πραγματοποιηθεί συνάντηση στο υπουργείο εργασίας για να πάρουμε απαντήσεις σε συγκεκριμένα αιτήματά μας. Απ' την επόμενη μέρα ξεκίνησε διαμαρτυρία διαρκείας στο υπουργείο. Πράγματι έγινε η συνάντηση με την αναπληρώτρια υπουργό Αντωνοπούλου όπου απαιτήσαμε:

1) άμεση παύση των πλειστηριασμών 

2) άμεση απόδοση του οικοπέδου της Φίλκεραμ που είναι δεσμευμένο από το δημόσιο.

3) εξασφάλιση κανονικής παροχής νερού και ρεύματος

4) νομιμοποίηση της λειτουργίας του εργοστασίου με τους όρους που εμείς έχουμε δημιουργήσει. Δηλαδή με όρους αυτοδιαχείρισης, εργατικού ελέγχου κι άμεσης δημοκρατίας.

Η απάντηση που πήραμε απ΄ την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν ωμή καταστολή με αποτέλεσμα να τραυματιστούν συνάδελφοι και συναγωνιστές. Εμείς, μαζί με τον αλληλέγγυο κόσμο επιβάλλαμε να φύγουν τα ΜΑΤ και να παραμείνουμε στο χώρο του υπουργείου για 6 μέρες. Στην συνέντευξη τύπου στο ΕΚΑ καταγγείλαμε την καταστολή κι ότι συγκεκριμένες απαντήσεις από την Αντωνοπούλου δεν πήραμε. Επίσης ότι δεύτερη συνάντηση μαζί της δεν έγινε όπως η ίδια είχε δεσμευτεί.

Η ΒΙΟΜΕ με ότι συνεπάγεται, όπως φαίνεται ενοχλεί πολύ το αστικό κράτος, δεξιό κι αριστερό. Εμείς πάντως βγήκαμε πιο δυνατοί κι αποφασισμένοι για την συνέχεια του αγώνα μας.

Το φθινόπωρο μας βρήκε να επιχειρούμε μια νέα πρόκληση. Αυτήν της διοργάνωσης ενός τριημέρου της 2ης Ευρωμεσογειακής συνάντησης για την Οικονομία των Εργαζομένων στα τέλη Οκτωβρίου. Έγιναν συζητήσεις ανάμεσα σ' εργαζόμενους από ανακτημένα εργοστάσια, επιχειρήσεις και σε συνεργατικά εγχειρήματα. Ένα ζήτημα που απασχόλησε πολύ ήταν να διατυπώσουμε εμείς οι ίδιοι όρους για το τί σημαίνει συνεργατική οικονομία. Δηλαδή πώς αυτοδιαχειριζόμαστε, τί εννοούμε εργατικός έλεγχος και πώς προχωράμε σε αμεσοδημοκρατική λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων κι εργοστασίων.

Συζητήσαμε πώς παίρνουμε αποφάσεις αμεσοδημοκρατικά και πώς αυτές οι αποφάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε συντονισμό που θα ξεπερνά το τοπικό επίπεδο και θα περνάει σε εθνικό ή και διεθνή επίπεδο. Ακόμη μας απασχόλησε α) η ανάγκη δημιουργίας ταμείου αλληλοβοήθειας, ποιοι θα είναι οι πόροι του και οι σκοποί του β) η ανάγκη εδραίωσης του αλληλέγγυου δικτύου διανομής αλλά και ενός δικτύου logistics (μεταφορές και αποθήκευση) με βάση τα ανακτημένα εργοστάσια στην Ευρώπη. Κι όλα αυτά με το ίδιο πλαίσιο λειτουργίας κι αυτοδιαχείρισης όπως στις ανακτημένες επιχειρήσεις.

Όλες αυτές οι συζητήσεις που έγιναν και τα συμπεράσματα που βγήκαν, συμφωνήσαμε να μεταφερθούν στις τοπικές συνελεύσεις για να τα εγκρίνουν οι ίδιες. Υπήρξε συμμετοχή από πολλές χώρες της Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βοσνία, Κροατία, Σερβία, Τουρκία και αρκετές άλλες), το Κουρδιστάν αλλά κι από Βόρεια, Νότια Αμερική, με μεγάλη συμμετοχή στις συζητήσεις. Η διοργάνωση ήταν αυτοοργανωμένη με τη βοήθεια πολλών εθελοντών αλληλέγγυων, άρα με χαμηλό κόστος. Αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας στην επόμενη παγκόσμια συνάντηση στην Αργεντινή. Επίσης την συνδιοργάνωση της επόμενης Ευρωμεσογειακής συνάντησης στο Μιλάνο με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων όπως μπήκαν οι βάσεις στη ΒΙΟΜΕ.

Διαπιστώσαμε όμως κι αρκετά προβλήματα που οφείλουμε να τ’ αντιμετωπίσουμε, όπως ότι δεν καταφέραμε να αναδείξουμε την σημασία της συνάντησης όσο θα έπρεπε. Π.χ δεν έγινε ένα μεγάλο γεγονός για τους αγωνιστές στην Ελλάδα. Επίσης δεν αποφύγαμε 100% τις αναθέσεις ή την αποκλειστική ενασχόληση λίγων «ειδικών» σε διάφορα θέματα της διοργάνωσης. Τέλος, υπήρξε μικρή συμμετοχή για την διοργάνωση από τις εθνικές επιτροπές των άλλων χωρών, οπότε όλο το βάρος έπεσε στη Θεσσαλονίκη με λίγη βοήθεια από Ρέθυμνο κι Αθήνα.

Σε κάθε περίπτωση, τα όποια προβλήματα δεν αναιρούν την επιτυχία της διοργάνωσης και της σημασίας της για το μέλλον της οικονομίας των εργαζομένων, ή όπως ειπώθηκε στο κλείσιμο για την γέννηση ενός νέου διεθνισμού των εργαζομένων.

Ένα ακόμη βήμα εξέλιξης του εγχειρήματός μας είναι τα εγκαίνια του πρατηρίου στο Περιστέρι. Σ' αυτή τη λαϊκή γειτονιά της Αθήνας ελπίζουμε το πρατήριο ν’ αποτελέσει τον κοινωνό των αξιών μας, των πρακτικών της αυτοδιαχείρισης και του εργατικού ελέγχου. Έως τώρα τα μηνύματα είναι θετικά.

Εμείς οι εργαζόμενοι της ΣΕ.ΒΙΟ.ΜΕ σήμερα ζητάμε μια οριστική λύση στο πρόβλημά μας. Διεκδικούμε την εξαίρεση των εγκαταστάσεων των χώρων παραγωγής από τον πλειστηριασμό και την παραχώρηση της χρήσης τους σ’ εμάς ώστε να συνεχιστεί η παραγωγή και να μην εκτεθούμε στην ανεργία. Απαιτούμε την άμεση παραχώρηση του ήδη δεσμευμένου κι εξαιρούμενου από τους πλειστηριασμούς οικοπέδου και κτηρίου, αυτού με το νούμερο 60.

Άλλωστε, η παροχή του δικαιώματος στους εργαζόμενους υπό πτώχευσης επιχείρησης να συνεχίσουν με οποιοδήποτε τρόπο την παραγωγική δραστηριότητα αναδεικνύει τον ρόλο των εργαζομένων ως βασικούς συντελεστές στην παραγωγή. Αυτό το δικαίωμα τελεί σε απόλυτη εναρμόνιση με τους σκοπούς της κοινωνικής κι αλληλέγγυας οικονομίας (όπως το διακηρύσσει η κυβέρνηση)!

Αυτά είναι αιτήματα που δεν αφορούν μόνο στη ΒΙΟΜΕ. Να τα επιβάλλουμε και για το σύνολο των εγκαταλειμμένων εργοστασίων, επιχειρήσεων, ξενοδοχείων, όπου οι εργαζόμενοι θέλουν να τα λειτουργήσουν. Κι αν ακόμη φοβούνται, μισοθέλουν, οπισθοχωρούν εμείς με το παράδειγμά μας να τους στηρίξουμε , να τους τονώσουμε, να τους πούμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε. Τα αφεντικά είναι αυτοί που δεν μπορούν και κυρίως δεν θέλουν. Συμφέρον δικό μας κι όλης της εργατικής τάξης είναι να έχουμε 2, 3 πολλές ΒΙΟΜΕ. Να πάρουμε τον έλεγχο της οικονομίας και των ζωών μας στα χέρια μας.

Γιατί όπως λέει και το σύνθημα:

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ
ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ