Σύντομος χαιρετισμός στην εκδήλωση με τη Ναόμι Κλάιν στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ.

Σε ένα μήνα από σήμερα η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, θα κλείσει ένα χρόνο ζωής. Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο είδαμε πολλά: Είδαμε πως η ιδέα της επαναλειτουργίας του εργοστασίου στα χέρια των εργατών, από ιδέα έγινε πράξη, είδαμε πως αγκαλιάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους, εργαζόμενους και ανέργους με εκδηλώσεις και πράξεις αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα. Από την Ορεστιάδα μέχρι και τη Κρήτη ένα μικρό εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη αγκαλιάστηκε με θέρμη από ανθρώπους που μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν είχαν κάν ακουστά το όνομα ΒΙΟ.ΜΕ. Αλλά η φήμη του εργοστασίου αυτού που βρισκόμαστε σήμερα ξεπερνάει τα στενά όρια της Ελλάδας. Από τη μακρινή Αργεντινή μέχρι τη κοντινή Ιταλία, δεκάδες άνθρωποι ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να μάθουν, να γνωρίσουν και να στηρίξουν από κοντά αυτόν το εργατικό αγώνα. Δεκάδες ανώνυμοι αλλά και πολύ γνωστοί μας όπως και η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλαιν που έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε σήμερα. Αλλά κι άλλοι πολλοί εκατοντάδες συναγωνιστές μας από τα κοινωνικά κέντρα της Ιταλίας και της Γερμανίας, μέχρι και τις μακρινές καταλήψεις του Τόκιο αλλά και τα κινήματα των ΗΠΑ, μιλούν και διαδηλώνουν για τον αγώνα της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής.

Γιατί όμως τόσο μεγάλο ενδιαφέρον; Γιατί χιλιάδες άνθρωποι ρωτούν, αγωνιούν και συζητούν το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ;

Ισχυριζόμαστε πως ο αγώνας της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής έχει μακρύ παρελθόν αλλά έρχεται από το μέλλον.Είναι αγώνας για επιβίωση μέσα στη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Είναι αγώνας που το πρόταγμα του ακουμπά και απασχολεί εκατομμύρια ανέργους. Είναι αγώνας για να πάρουμε στα χέρια μας τη παραγωγή, να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Είναι ένας ταξικός εργατικός αγώνας που δεν εκπορεύεται από τις σκονισμένες θεωρίες που κάθονται στα ντουλάπια της βιβλιοθήκης μας αλλά κάνει αυτές τις θεωρίες και τα λόγια πράξη: την αυτοδιαχείριση και τον πλήρη εργατικό έλεγχο των μέσων παραγωγής. Είναι ενας αγώνας βγαλμένος όχι απο τις ντιρεκτίβες των γραφειοκρατών, αλλά απο τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης των ίδιων των εργατών. Είναι ένας αγώνας που συγκρούεται με τους περπατημένους και ηττημένους δρόμους της διαμεσολάβησης και της αντιπροσώπευσης. Είναι αγώνας που αμφισβητεί την καπιταλιστική νομιμότητα και την ιδιοκτησία. Είναι αγώνας "των απο κάτω" για τις ανάγκες "των απο κάτω". Γι αυτό είναι ένας αγώνας που μετράει ήδη βήματα μπροστά! Από τις 12/2 το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ λειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο! Αυτος ο αγώνας μας καλέι όλους να στηρίξουμε την επαναλειτουργία του εργοστασίου με κάθε τρόπο. Μας καλεί όλους να μπούμε μπροστά στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση για μια κοινωνία χωρίς αφεντικα.

Όμως αυτές τις μέρες αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ, η άλλη μισή βρίσκεται στον αγωνιζόμενο λαό της Τουρκίας, στα αδέρφια μας: τους εργάτες, τους ανέργους και τη νεολαία στην άλλη άκρη του Αιγαίου που δολοφονούνται και φυλακίζονται γιατί εξεγείρονται ενάντια στη τυραννία, ενάντια στη καπιταλιστική δικτατορία, ενάντια στο μέλλον της κοινωνικής ζούγκλας και εξαθλίωσης που μας ετοιμάζουν. Η καρδία μας και το μυαλό μας στρέφεται εκεί όπου γεμίζουν οι πλατείες και τα οδοφράγματα από τις κραυγές και τις ανάγκες των εξεγερμένων! Ο δικός τους αγώνας είναι και δικός μας, κάθε νεκρός τους και δικός μας, κάθε τους βήμα μπροστά και δικό μας, κάθε τους νίκη και δική μας. Γιατί οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε παρά μόνο να κερδίσουν έναν κόσμο ολάκερο! 

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
 και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της ΒιοΜε. 
Νέα συνέλευση της Πρωτοβουλίας σήμερα Τετάρτη 5/6 στις 18.30 στη Λέσχη Εργαζομένων & Ανέργων, Φιλίππου 56.

Σημείωση: Η εκδήλωση με τη Naomi Klein καθώς και αυτή με τον εργαζόμενο από τη Ζαnon, Raul Godoy, θα ανέβουν μέσα στις επόμενες ημέρες ολόκληρες στο blog του σωματείου. Ζητάμε την υπομονή και τη κατανόηση σας για τυχόν καθυστερήσεις.

(photo by Demotix)