Ανακοίνωση των εργαζομένων της Σ.Ε.ΒΙΟ.ΜΕ.

Καμία καταδίκη στο κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό

Πριν από ένα χρόνο καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε εξοντωτική ποινή φυλάκισης δύο χρόνων με αναστολή, o Νίκος Αργυρίου μέλος της  Επιτροπής Αλληλεγγύη Στρατευμένων μετά από μήνυση του, τότε διοικητή του 586 ΤΠ/Κέντρου Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Γρεβενών και σήμερα απόστρατου αξιωματικού, Δ. Βούτση. Η παραπάνω ποινή, σε αντίθεση με τα αντιπολεμικά αισθήματα εργαζόμενων και νεολαίας και σε παραβίαση δεκάδων διατάξεων περί δικαιωμάτων και δίκαιης δίκης, επιβλήθηκε στο μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, επειδή στην ιστοσελίδα της Επιτροπής είχε, προ επταετίας, δημοσιευτεί επιστολή φαντάρου που κατήγγειλε καψόνια σε στρατόπεδο.

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε στην δίκη κάθε άλλο παρά το νόμο υπερασπιζόταν και θύμιζε άλλες εποχές. Με παράνομη άρση απορρήτου, παρακολούθηση του τηλεφώνου του προσωρινού κατόχου, με άρνηση να εξεταστούν όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης αλλά και με μία δικαστική έδρα να απαντά αντί του μηνυτή, το κλίμα της δίκης ήταν φανερό πως ήταν προδιαγεγραμμένο να καταδικαστεί ο Νίκος Αργυρίου. 

Τα καψόνια στον στρατό σίγουρα δεν εξαφανίστηκαν, όπως διατείνεται ο μηνυτής, όπως ούτε και οι αυτοκτονίες των φαντάρων. Οι συνθήκες διαβίωσης παραμένουν κάκιστες ενώ τα εθνικιστικά περιστατικά και η μάστιγα των ναρκωτικών συνεχίζουν να υπάρχουν, θυμίζοντας μας πόσο αναγκαία είναι η παρέμβαση ενός κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό που θα υπερασπίζεται το δικαίωμα του φαντάρου ως πολίτη με στολή.

O Νίκος Αργυρίου δεν είναι μόνος του. Με το ψήφισμά μας αυτό βρισκόμαστε δίπλα του, την Τρίτη 21 Μαρτίου 2017, στο 7o Τριμελές Εφετείο και απαιτούμε:

Αθώωση του Νίκου Αργυρίου-Ακύρωση της ποινής του-Απαλλαγή του από τις κατηγορίες. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα ελευθερίας του ηλεκτρονικού τύπου, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ειδήσεων. Καμιά ποινικοποίηση του κινήματος.

Εργαζόμενοι της Σ.Ε.ΒΙΟ.ΜΕ.

Διήμερο εκδηλώσεων για τα 4 χρόνια αυτοδιαχείριση στη ΒΙΟΜΕ

Τέσσερα χρόνια αυτοδιαχείριση στην ΒΙΟ.ΜΕ

Οι κυβερνήσεις πέφτουν μα οι αγώνες μένουν !
Τέσσερα χρόνια αυτοδιαχείριση στην ΒΙΟ.ΜΕ

Πέρασαν πεντέμισι χρόνια από την εγκατάλειψη του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ από τους ιδιοκτήτες και της άμεσης αγωνιστικής αντίδρασης από εμάς τους  εργαζόμενους,   με την κατάληψη των εγκαταστάσεων και την επταήμερη / εικοσιτετράωρη περιφρούρηση, για να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη του εργοστασίου και σε δεύτερο χρόνο την λειτουργία του με μια άλλη φιλοσοφία προς όφελος των εργαζομένων και όχι των αφεντικών .

Από την στιγμή που αυτή η φιλοσοφία άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά και να μην είναι μόνο λόγια γραμμένα σε ένα χαρτί πέρασαν τέσσερα χρόνια .

Τέσσερα χρόνια διαρκούς αγώνα για την νομιμοποίηση της λειτουργίας του εργοστασίου , τέσσερα χρόνια διαρκούς αγώνα για την  χειραφέτηση των εργαζομένων που συμμετέχουν αλλά και του συνόλου της εργατικής τάξης , μέσα από τα προστάγματα που βγάζουμε εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι  όπου συναποφασίζουμε για την πορεία του αγώνα, τέσσερα χρόνια προσπάθειας για να αποδείξουμε πως εμείς μπορούμε και μάλιστα καλύτερα από αυτούς !

Μια τετραετία ολόκληρη, όσο κρατεί θεωρητικά μια εκλεγμένη κυβέρνηση του ελληνικού κοινοβουλίου . Αν και εδώ πρέπει να πούμε πως από την αρχή του αγώνα μέχρι και σήμερα εμείς έχουμε δει έξι διαφορετικές κυβερνήσεις . Και αυτό είναι ακόμα μια απόδειξη πως εμείς οι εργάτες τα καταφέρνουμε καλύτερα  όταν βάζουμε στόχους ακόμα και από τους κυβερνόντες .

Τους κυβερνόντες  αυτούς που κατέχουν την εξουσία και αποφασίζουν για το καλό μας , το καλό του συνόλου! Αυτούς που όταν είναι έξω από τα κέντρα των αποφάσεων  λένε πως το δίκιο είναι με το μέρος μας και όταν  χρειαστεί να πάρουν αποφάσεις δεν έχουν απαντήσεις .

Για αυτό απαντάμε εμείς και απαιτούμε : άμεση απρόσκοπτη νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ , με εξαίρεση των οικοπέδων που πατάει πάνω το εργοστάσιο  και την παραχώρηση στην συνεργατική εργαζομένων για την διατήρηση των θέσεων εργασίας . Ιδικά το οικόπεδο και τα κτίριο  που έχει  εξαιρεθεί από τον πλειστηριασμό να αποδοθεί τάχιστα με σκοπό την άμεση αδειοδότηση παραγωγής  των φυσικών και οικολογικών προϊόντων, στο χώρο του εργοστάσιου . Και φυσικά την διευκόλυνση της έναρξης της προηγούμενης παραγωγής για την δημιουργία και νέων θέσεων εργασίας . Και αυτό να ισχύει για το σύνολο των εγκαταλειμμένων εργοστασίων όπου οι εργαζόμενοι θέλουν να τα λειτουργήσουν .

Ας βάλουμε το λιθαράκι μας όλοι μαζί συναγωνιστές, εργάτες και αλληλέγγυοι να ξανανάψουμε τα φουγάρα των εργοστασίων , να ξαναπάρουν μπρος οι μηχανές  να  νιώσουμε των ιδρώτα στο μέτωπο μας και να θρέψουμε τις οικογένειες μας με το μεροκάματο. Που αυτή την φορά όμως θα έχει μια βασική διαφορά , θα είναι μεροκάματο ελευθερίας και όχι της σκλαβιάς! Μεροκάματο που θα σέβεται τον  άνθρωπο και το περιβάλλον!

Αγωνιστικά
οι εργαζόμενοι στην Σ.Ε. ΒΙΟ.ΜΕ