Την Τρίτη 03/03/2015 και για μια
ακόμα φορά εκδικάστηκε σε δευτεροβάθμιο
ποινικό δικαστήριο το από τριάμισι χρόνια αδικαίωτο αίτημά μας να πάρουμε τα
δεδουλευμένα μας. Αν και τυπικά το
αποτέλεσμα αυτής της δίκης ήταν «καταδικαστικό» γι α την πρώην εργοδοσία, η
ουσία αυτού του αποτελέσματος άφησε εμάς
τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. το λιγότερο κατάπληκτους. Ο λόγος γι αυτό είναι
ότι ενώ η πρώην εργοδοσία είχε ήδη εις βάρος της μια συνολική ποινή από
προηγούμενες πρωτοβάθμιες και
δευτεροβάθμιες δίκες που ανέρχονταν σε 123 μήνες φυλάκιση, η προχτεσινή απόφαση
του τριμελούς πλημμελειοδικείου μείωσε αυτή την ποινή σε μόλις 43 και μάλιστα
με αναστολή!!!
Με άλλα λόγια, αντί να κάνει την
ελάχιστη προσπάθεια να αναγκάσει την εργοδοσία να έρθει σε επαφή με μας τους
εργαζόμενους για να δοθεί μια λύση, το
δικαστήριο αναγνωρίζει ελαφρυντικά στην
εργοδοσία και δεν αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας και το
δικαίωμά μας να μπορέσουμε να ζήσουμε τις οικογένειες μας με στοιχειώδη
αξιοπρέπεια.
Ενώ, δηλαδή, το πρωτοβάθμιο
δικαστήριο είχε επιβάλει μια ποινή που ανάγκαζε την εργοδοσία να κάνει μια
πρόταση προς τους εργαζόμενους για να βρεθεί κάποια λύση για την αποπληρωμή των
δεδουλευμένων, με τη στάση και την ποινή που της επέβαλε το δευτεροβάθμιο δικαστήριο
στις 03/03/2015 απομακρύνει εντελώς μια τέτοια ενέργεια από μεριάς της εργοδοσίας.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα
παραπάνω, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. επιφυλασσόμαστε
πλέον όσον αφορά τις δικαστικές
αποφάσεις που το μόνο που κάνουν είναι να αφήνουν τα προβλήματα να χρονίζουν
χωρίς να δίνουν καμία λύση, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν καν υπόψη
τους ούτε την αμέσως προηγούμενη ποινή των 23 μηνών που επιβλήθηκε στην
εργοδοσία σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο ούτε και τις δύο πρωτοβάθμιες καταδίκες
της, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν την αναγκάζουν να έρθει σε έναν
συμβιβασμό για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων.
Επιφυλασσόμαστε για τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη
τους το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που η πρώην εργοδοσία δεν πλήρωνε τα
μεροκάματά μας αλλά ούτε και τους προμηθευτές , αυτή κρατούσε επιταγές της
επιχείρησης που τις εξαργύρωνε και μάζευε τα χρήματα αυτά, μάλλον για τις «δύσκολες
μέρες της», που τώρα γίνονται πιο εύκολες με τη φροντίδα αυτής της ίδιας της
‘δικαιοσύνης’. Επιφυλασσόμαστε για δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη
τους ότι αυτή η εργοδοσία έχει
καταστρέψει 300 περίπου οικογένειες, σπρώχνοντας τες στη φτώχια και την εξαθλίωση. Επιφυλασσόμαστε, τέλος, για δικαστές που
δεν λογαριάζουν ότι πίσω από τις αποφάσεις τους βρίσκονται ανθρώπινες ψυχές ,
βρίσκονται οικογένειες , βρίσκονται παιδιά που στερούνται και τα πλέον βασικά.
Κατόπιν αυτών, εμείς οι
εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δε μπορούμε πια να έχουμε εμπιστοσύνη στις όποιες μελλοντικές
αποφάσεις της δικαιοσύνης
σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις ζωές μας, και αρνούμαστε να
ενεργήσουμε σε συμφωνία με το περιεχόμενο τέτοιων αποφάσεων. Αρνούμαστε να αφήσουμε το εργοστάσιο που το
έχουμε κρατήσει ζωντανό και ενεργό παρά την πλήρη εγκατάλειψή του από την
ιδιοκτησία. Αρνούμαστε να παραδώσουμε οτιδήποτε μας ζητηθεί από εκπροσώπους της
δικαιοσύνης , αφού τριάμισι χρόνια τώρα αυτή δε μπορεί να βρει μια λύση για να
πληρωθούμε τα μεροκάματα που δουλέψαμε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, προειδοποιούμε
ξεκάθαρα οποιουσδήποτε έχουν βλέψεις να βγάλουν εμάς, τους ανθρώπους που δώσαμε
την ψυχή μας για να κρατήσουμε το εργοστάσιο αυτό ζωντανό, μένοντας, παράλληλα, μακριά από τον
κίνδυνο της κατάθλιψης και αντιμετωπίζοντας με αξιοπρέπεια την κάθε μας
δυσκολία, ΝΑ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
Προειδοποιούμε επίσης και κάθε
επίδοξο αγοραστή πως εμείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τον χώρο του
εργοστασίου ακόμα κι αν είναι να αφήσουμε εκεί την ψυχή και το αίμα μας , ακριβώς επειδή αυτό το
εργοστάσιο που κρατάμε ανοιχτό και ζωντανό εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια είναι
πλέον ο μόνος τόπος και τρόπος για τη διασφάλιση της επιβίωσης των οικογενειών μας.
Το εργοστάσιο αυτό είναι πλέον η
ζωή μας, η αξιοπρέπειά μας, η μεγάλη μας οικογένεια, και θα υπερασπιστούμε το
δικαίωμά μας να παραμείνουμε και να παράγουμε μέσα σ’ αυτό με οποιοδήποτε
κόστος .
Αυτή μας την αποφασιστικότητα είναι καλό να την κατανοήσουν επίσης
και όποιοι κρατικοί λειτουργοί νομίζουν πως είναι ποτέ δυνατό να υπάρχει κάτι
ιερότερο από το δικαίωμα στη δουλειά, το
δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, τη δικιά μας και των
οικογενειών μας .
Επιπλέον, εμείς οι απλοί εργαζόμενοι της αυτο-διαχειρζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ.
έχουμε ίσως και τη μόνη πρόταση που θα
δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους της Φίλκεραμ (που δεν έχουν τον ίδιο
τρόπο σκέψης με εμάς) να πάρουν τα οφειλόμενα σ’ αυτούς χρήματα, και μάλιστα
πολύ περισσότερα από αυτά που τους τάζουν οι επίδοξοι (real estate) συμπαραστάτες τους.
Όμως, αυτό που πρέπει να κάνουμε
πιο ξεκάθαρο από ποτέ είναι πως κανείς κρατικός, δικαστικός , δημόσιος ,
δημοτικός, πολιτικός ή πολιτειακός
παράγοντας που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε
να αποτρέψει την καταστροφή των ζωών μας που βιώναμε πριν τριάμισι χρόνια -και
που φυσικά δεν περιμένουμε να το κάνει ούτε και τώρα- δεν έχει πλέον το
οποιοδήποτε δικαίωμα να μας επιβάλει το
τι θα κάνουμε από εδώ και στο εξής.
Επειδή τώρα πια έχουμε πάρει τις
τύχες μας στα δικά μας χέρια, τώρα πια διαχειριζόμαστε μόνοι μας τη δουλειά και
τις ζωές μας. Τώρα πια δεν θα αφήσουμε απολύτως κανέναν να τολμήσει να
καταστρέψει αυτό που με τόσο κόπο καταφέραμε. Τώρα πια δεν θ’ αφήσουμε κανέναν
από εκείνους που σκοπός τους είναι μόνο να καταστρέφουν να μπει εμπόδιο στη ζωή
και την αξιοπρέπειά μας. Αν το μόνο που ξέρουν και μπορούν κάποιοι είναι
να καταστρέφουν, ας καταστρέψουν τις δικές τους ζωές. Εμείς δεν θα τους
επιτρέψουμε πια να πειράξουν τις δικές μας και των οικογενειών μας.
Δεν μας έχουν ανάγκη για να καταστραφούν, δεν τους έχουμε
ανάγκη για να σωθούμε.
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ :
Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ.